پيش ما مذهب هر كس به خودش مربوط است ...
ما كه هستيم مسلمان اباعبدالله !
خواهش نکرده اهل کرم لطف می کنند
آنجا به التماس گدا احتیاج نیست
زیر دین چارده معصومم اما گردنم
زیر دین حضرت موسی بن جعفر بیشتر
گردنم در زیر دین آن امامی هست که
داده در ایران ما طوبای او بر بیشتر*
*حسین رستمی +
باز چشمتان روشن؛ هزار و سیصد و نود و هفت هم تمام شد.
«حوّل حالنا الی…» بخوانید؛ الی هرچه به دلتان هست.
الهی به امید تو! دستتان مُشت کنید، سرِ انگشتِ اشاره، نوکِ انگشتِ میانی بالا.
گاهی در همهی غربت روزگار کسی یادآوری میکند که “خداهیچ وقت دیر نمیکند”…
همین کافیست برا نفس کشیدنم…
اصلش دلي كه جا مانده؛ آنگوشه، كنار ضريح، زل زده به شما به حضرتتان، آخر!
بيرون نرفته از آنجا كه جايي نرفته كه حالا بخواهد باز برگردد،
جناب رئوف؛ آقاي مشهدالرضاي عزيزم!
لایق نیستیم بیاییم بنشینیم کنار آگاهی حرم، زل بزنیم به گنبدت؛
روبروی عکسش که میتوانیم بنشینیم؛ زل بزنیم به گنبدت!
در دل من چيزيست!
لایق زیارت نیستییم
پستش را که میتوانیم بگذاریم!
مگه میشه پر بزنی، اسیر این حرم نشی؟
چی میشه با یه نیم نگاه، تو ضامن منم بشی؟
گریه بهانه ای ست که عاشقترم کنی
شاید مرا کبوتر جـَلد حرم کنی
این روزها دلم هوای زیارت دارد آقا
آقای من! کلاغ به دردت نمی خورد!
فکری به حال رنگ ِ سیاه پرم میکنی ؟
دقت کن! خود حضرت می گویند: هر یک از محبان ما به ما سلام می دهد، ما جوابش را می دهیم؛
بعضی ها می شنوند، بعضی ها نمی شنوند. او که نمی شنود ناراحت می شود، حتی گناه هم می کند.
می گویم نه! گناه نکن، من دارم جوابت را می دهم. کجایی؟
هزار بار برای دلم تکرار می کنم شاید که شرم کند
گاهی از تلخی روزهای سه شنبه دلم میگیرد
گاهی از دلگیری شان، کامم تلخ میشود
هر چه هست، او نیست!
و ای صاحب الزمان
همه ی اینها تقصیر من بی بخار است!
مرا ببخش
که سالها به آوارگی ت در بیابانها رضایت دادم!